Een jaar geleden, roadtrip met familie de Haan

Op 14 december ben ik van Perth naar Melbourne gevlogen. Mario zijn vakantie was bijna afgelopen en het leek mij wel leuk om hem nog even te zien voordat hij terug ging naar Nederland. We hebben ons twee dagen erg vermaakt in Healesville en omgeving door naar de Sanctuary te gaan en een jenever proeverij te doen. Toen we Mario op 17 december op het vliegveld hadden afgezet was het wachten op familie de haan die op 21 december zouden aankomen op Melbourne. Op de bewuste dag heb ik René op zijn werk afgezet en mocht ik zijn auto meenemen om de familie op te halen. De timing kon niet beter want toen ik aankwam op het vliegveld, kwamen zij door de deuren van de douane heen. Het was super fijn om iedereen weer te zien en vast te kunnen houden! Na een warm onthaal zijn Douwe, Wessel, Jildou en ik de campers op gaan halen die in Melbourne voor ons klaar stonden. Enig papierwerk en wat instructies verder waren op weg om de rest op te pikken op het vliegveld en door te rijden naar Healesville om bij René te verblijven die nacht. In Healesville hebben we lekker bijgekletst en had iedereen even de tijd om op te frissen en opnieuw te organiseren voor de reis die morgen verder zou gaan in de campers.

Het avontuur is begonnen met het rijden van de Great Ocean Road. Na de eerste overnachting op een camping in Torquay zijn we de 243 kilometer lange kustweg gaan rijden en wederom was het spectaculair hoe mooi deze weg is. Ik denk dat ik het nooit saai ga vinden om die route te rijden want dit keer zag ik weer nieuwe dingen die mij de eerste keer niet waren opgevallen. Bij Apollo Bay zijn we gestopt en hebben we na de lunch even heerlijk uitgewaaid op het strand. De volgende uitdaging was het vinden van koala's in het Great Otway National Park. We hadden een camping gevonden midden in het park en hoewel wij alle koala's hadden gemist op de weg er naartoe, in de andere camper werd de een na de andere koala gespot. Bij aankomst waren er gelukkig ook een paar die daar in de bomen zaten en die we dus van dichtbij konden zien, uitdaging geslaagd! We zijn via de twaalf apostelen, een rij rotsen in de zee waar de Great Ocean Road bekend om staat, naar Tower Hill gereden. Hier hebben we in de ochtend een tocht door het park gemaakt en kangaroos en emu's gezien. Daarnaast hebben we een fotoshoot gehad op een heuvel in het park voor de kerst om naar huis te sturen. De dames kregen een rendiergewei op hun hoofd en de heren een kerstmuts. Na verschillende plaatjes te hebben gecreëerd wilden we ook nog naar het strand om daar nog een foto te maken want wie viert er nou kerst op het strand in Nederland. Uiteindelijk vonden we de leukste foto de selfie waar iedereen eigenlijk maar random wat deed, zul je altijd zien!

De kerst hebben we doorgebracht in de Grampians, een gebergte ten noorden van de Great Ocean Road. René is op eerste kerstdag aangesloten bij ons op de camping en we hebben gezellig met zijn allen gebarbecued. Ik werd verrast door een heel lief filmpje die vrienden voor ons hadden gemaakt om ons een hart onder de riem te steken in deze periode. Dat was zo bijzonder en super fijn! Tweede kerstdag hebben we een flinke wandeling van 12 km gedaan in de bergen waar we genoten hebben van schitterende uitzichten over de vallei en in de avond lekker zijn gaan eten bij het restaurant. Vanuit de Grampians zijn we langszaam naar Khancoban gegaan en met nog een tussenstop in Bendigo en een camping in de middel of nowhere zijn we daar op 28 december aangekomen. Bertie, Josri, René en de kids stonden ons op te wachten bij het huis waar Titus ook heeft geslapen. Het was natuurlijk overweldigend en aangrijpend voor de familie die de plek nog niet gezien hadden maar het warme welkom hielp enorm. De dagen daarop waren helemaal verzorgd door Bertie en Kate en wij hoefde vrij weinig zelf te organiseren. Een dag zijn we naar het meer geweest met de boot van Bertie om daar te wakeboarden en tuben. Een andere dag werden we rondgereden in de omgeving en zijn we naar een klein hippie festival geweest en een waterval. Op 30 december hebben we een rustige maar intense dag gehad. We zijn met zijn alle naar de plek gegaan waar het ongeluk gebeurt was en hebben tijd doorgebracht bij het memoriaal. Het was heel fijn om met zijn allen bij elkaar te zijn en iedereen kon zichzelf uiten op de manier waarop hij of zij dat wilden. In de avond zijn de medewerkers van de boerderij en de mensen die erbij waren een jaar geleden, aangesloten voor een barbecue die Bertie en Kate hadden verzorgd. Wederom vond ik het ongelofelijk hoe meegaand en aardig al deze mensen zijn en zij waren blij nu de hele familie te kunnen ontmoeten. We hebben de dag afgesloten met een kampvuur en dat maakte voor mij een mooi einde aan deze bijzondere dag.

Oudejaarsdag zijn we naar de pub gegaan in Khancoban en hebben daar met de familie en de medewerkers van de boerderij gegeten. Na het eten zijn we naar de bar gegaan en waar een band aan het spelen en dat zorgde voor een goede sfeer. Een aantal van ons zijn langer gebleven en werden naar huis gebracht door niemand minder dan de kroegbaas, deden ze dat in Nederland ook maar! Op nieuwjaarsdag zijn we met zijn alle naar een rodeo geweest in Tumbarumba. Dit was voor mij de eerste keer dat ik naar een rodeo ging en ik vond het een geweldige dag! Overal waar je keek liepen cowboys en cowgirls rond en paarden in overvloed. We hebben onder andere barrel racing, bull catching, bull riding en bronc riding gezien en hebben allemaal onze ogen uitgekeken. Ik liep alleen de hele dag rond met de drang om op een paard te stappen en een lekker stuk te gaan rijden. Blijkbaar was ik niet de enige en wilde meerdere graag is een keer op een paard rijden. De volgende dag op Khancoban hebben we dan ook twee ritten gedaan zodat iedereen die dat wilde ook een keer kon genieten van deze ervaring. Na twee mooie stukken te hebben gereden over het terrein van Khancoban hebben we afscheid genomen van Bertie, Kate en de kids en zijn we richting Mount Kosciouszko gereden. Mount Kosciouszko is met 2228 meter de hoogste berg van Australië. Titus was hier vorige jaar kerst ook geweest en heeft samen met Josri, Bertie, Kate en de kids genoten van lunch boven aan de lift. Wij hebben met zijn allen hetzelfde gedaan en hebben daarna de wandeling naar de top van berg gedaan. Een aantal onder ons dachten een shortcut te nemen in plaats van over het aangeduiden pad te gaan. Dit bleek niet veel korter maar ik moet ze gelijk geven, ze waren eerder! Nadat van het mooie uitzicht te hebben genoten zijn we weer naar beneden gegaan en daar zijn onze wegen gesplitst. Josri ging terug naar Khancoban, Wessel en Jildou wilde graag een stuk zelf verkennen en de rest wilde graag naar de countrywinkel in Tumut.

We hebben het hele stuk naar Tumut nog dezelfde dag gereden zodat we 's ochtends als eerste voor de winkel zouden staan. Op de kampeerplek die we hadden gevonden vond ik nog een stuk visdraad en Ruben en Willem gingen wel even een visje vangen voor het avondeten. Dit lukte niet, zoals verwacht, dus het volgende plan was vis voor het ontbijt. Helaas is dit ook niet gelukt, ik denk dat ze nog wat aan hun visvaardigheden moeten werken. In de ochtend waren we inderdaad de eerste in de winkel en we werden geholpen door een hele vriendelijke vrouw. Eerlijk gezegd was de winkel kleiner dan ik had verwacht maar ze hadden nog steeds alles wat we zochten, so who needs more! Het was zeker geen tijdsverspilling om een "kleine" omweg te maken naar deze winkel want we kwamen allemaal met een grote glimlach de winkel uitstappen. Na contact te hebben gehad met de andere camper hadden we afgesproken om elkaar in Blackheath te ontmoeten zodat we de volgende dag naar de Blue Mountains konden. Zoals ik gewend was van mijn eerdere bezoek aan de Blue Mountains werden we in de ochtend wakker en was het super mistig. We zijn gestart aan de Blue Mountain drive maar het zicht was niet meer dan 3 meter door de mist dus hadden we besloten dan maar door te rijden naar Sydney.

In Sydney hadden we een camping gevonden die vlakbij een station lag waar we de trein naar het centrum konden nemen. Dit hebben we dan ook meteen dezelfde dag gedaan en zijn naar Circular Quay gegaan waar we de Harbour Bridge en het Opera house konden zien. De groep is vanaf hier weer gesplitst en iedereen heeft zijn eigen stukje Sydney ontdekt om 's avonds weer aan te sluiten bij het avondeten. De volgende dag heeft weer iedereen zijn eigen plan getrokken en ik ben samen met Ydwer, Willem en Ruben een stadswandeling gaan doen waarbij ik een soort van gids was. De groep was erg tevreden met mijn rondleiding en uitleg van de stukken waar ik al was geweest en de bruiloft waarvan ik had gezorgd dat ze die mochten bijwonen. Ik heb geen fooi gekregen maar ze hebben het wel tegen me gezegd ;). Tijdens onze rit naar Tumut had Ruben in een tijdschrift gezien dat er een auto evenement genaamd Summernats zou plaats vinden op 9 januari in Canberra. Er was flink wat enthousiasme in de groep om hier naartoe te gaan dus dat zou onze volgende stop worden.

Na een lange rit naar Canberra, de hoofdstad van Australië, hadden we een kleine uitdaging om een camping te vinden die niet volgeboekt was vanwege Summernats. Uiteindelijk is het ons gelukt en hebben we een gratis kampeerplek gevonden een stuk terug in een klein dorpje genaamd Sutton. De volgende ochtend zijn we vroeg naar het terrein gegaan waar Summernats plaats vond en hier hoorde je de auto's al van veraf brullen. Er was een grote baan om het terrein heen waar de deelnemers rondreden met hun auto's om deze aan het publiek te laten zien. Af en toe maakte er een deelnemer een burn-out op de baan en dan sprinten iedereen in het publiek naar die plek om het spectakel te kunnen zien. Ook was er een burn-out strip waar ze een voor een mochten laten zien wat de auto kon. Het viel vooral op hoe onbezonnen de eigenaren met hun auto's omgingen, ze gaven nergens wat om en alles voor de show. Na een dag vol met nieuwe indrukken, een beeld van Australische bogans en de geur van verbrand rubber in onze neus zijn we doorgegaan naar onze laatste bestemming, Melbourne.

De camping die we in Melbourne hadden gevonden lag vlakbij een tramstop dus wederom was het vrij makkelijk voor ons om van de camping naar de stad te gaan. De eerste dag in Melbourne hebben we een rondleiding gedaan door het centrum. We waren bijna te laat hiervoor maar door de snelle Wietske en vlotte Laura wisten we toch nog net op tijd aan te sluiten bij de groepen. De rondleiding gaf iedereen een duidelijk beeld van Melbourne en zoals verwacht viel deze stad bij iedereen in de smaak. Ook hier heeft iedereen weer in de twee dagen dat we in Melbourne waren de stad zelf verkend en gedaan wat ze leuk vonden. De laatste avond hadden we met zijn alle afgesproken in een pub op weg naar de camping. Wij waren al wat eerder en zijn in een andere pub gaan zitten wat uiteindelijk ook de plek was waar iedereen bij elkaar kwam. Na wat biertjes en spelletjes pool zijn we voldaan terug naar de camping gegaan en hebben we onderweg in de tram nog even donuttime gehad. De volgende dag zijn we redelijk vroeg opgestaan omdat Ruben vroeg op het vliegveld moest zijn. Vanuit daar zijn we terug gereden naar Healesville zodat iedereen zijn koffers weer kon verzamelen en inpakken. Ik ben in Healesville gebleven en de familie is terug gegaan naar Melbourne om de campers in te leveren en door te gaan naar het vliegveld.

Het waren drie super mooie, ontroerende en onvergetelijke weken die ik niet anders had willen spenderen dan dat we nu hebben gedaan. Dank jullie wel voor deze mooie ervaring en dat ik mee mocht met dit avontuur!!